Ω γιε της Ιοκάστης,
η αγαπημένη σου ήταν το ουράνιο θήλυ,
η μητέρα των άστρων και των ουρανών
και όχι η γυναίκα της γης.
Αναζήτησε σήμερα την πύλη του Υιού,
μην ενδώσεις ξανά στους στοχασμούς της ανάγκης
που σε γήτεψαν με το σώμα
και σε κράτησαν δέσμιο στη αγκαλιά της Κίρκης!

Πόσες φορές γεννήθηκες και πόσες πέθανες
σ’ αυτή τη ζωή, σ’ αυτόν τον αιώνα, μέσα σ’ αυτή την ημέρα;

Ποιο ήταν το κέρδος σου από την εμπειρία
της ένσαρκης συγκομιδής σου, άνθρωπε-νου;
Αναρωτήσου στο δειλινό τούτης της μέρας
πώς έζησες την αιωνιότητα,
γιατί η αιωνιότητα διήρκεσε μόνο μία ημέρα.