Η συλλογή του Θόδωρου Σούμα, Παράλογοι συνήθεις πόθοι, περιλαμβάνει διηγήματα που άλλοτε αναδεικνύουν τον τρελό κι εξωφρενικό χαρακτήρα των ιστοριών έρωτα και σεξ των προσώπων κι άλλοτε την απελπισμένη, εφιαλτική και γελοία πλευρά τους. Διαβάζοντας αυτή τη συλλογή διηγημάτων που αποτελείται από αλλόκοτες, μερικές φορές συνειδητά πορνογραφικές, ερωτικές ιστορίες, διαπιστώνουμε πως όλα τα πρόσωπα έχουν μια ροπή κι ευαισθησία έναντι του ερωτισμού και της σεξουαλικότητας, πιθανόν γιατί αναζητούν τον έρωτα και την ερωτική ευτυχία κι επειδή δεν τα βρίσκουν, αρκούνται στην αναζήτηση κάποιου υποκατάστατού τους, δηλαδή του σεξ.

Η όλη συλλογή διέπεται από την προσπάθεια και την ανάγκη του συγγραφέα να βρει, να συλλέξει και να εκφράσει την αλήθεια των ερώτων και της σεξουαλικότητας των προσώπων μέχρι τέλους. Αυτός είναι κι ο λόγος άλλωστε, που ορισμένα, σκοτεινά τολμηρά διηγήματα μοιάζουν με νατουραλιστικά και πορνογραφικά πεζογραφήματα. Το ότι αρκετοί χαρακτήρες φέρονται ως ερωτύλοι ή ως ερωτιδείς αποτελεί μάλλον μια υπαρξιακή, ασυνείδητη κατάσταση και ροπή τους, την αναζήτηση της κατάστασης της ευτυχίας, της αγάπης και της ψυχοσωματικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Στο πλαίσιο αυτής της διαδρομής κι απεγνωσμένης έρευνάς τους, μερικές φορές φτάνουν στα άκρα, ίσως επειδή ο ερωτισμός είναι η αποδοχή της ζωής ως τα ακραία όριά της, ως τον θάνατο, ως τη διακινδύνευση της ισορροπημένης, συμβατικής και κανονικής ζωής.