«Δεν θα πέσω/ηρωικά μαχόμενος/υπέρ απίστων/και λοξών φαλαγγών/δεν θα θυσιαστώ.» γράφει ο Δημήτρης Τρωαδίτης στην τέταρτη κατά σειρά συλλογή του που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Στοχαστής», με τίτλο Γέννες Ανέγγιχτες. Αλλά ο ίδιος ίσως και να διαψεύδει τον εαυτό του, καθώς σε κάθε του ολιγόστιχο ποίημα δίνει εκ νέου μιαν άνιση, αλλά ηρωική μάχη με τον χρόνο και της ζωής τα αναπάντητα ερωτήματα. Τον χρόνο που γράφει και δεν ξεγράφει, τον χρόνο που υφαίνει την Ιστορία, αλλά και τις ιστορίες που θα μείνουν για πάντα ανώνυμες και άγνωστες παρόλη την ανέλπιδη αναζήτησή τους για εξαγνισμό «με της ψυχής το πύρωμα». Ο Τρωαδίτης ακολουθεί και στις Γέννες την ίδια γνώριμη σε αυτόν ποιητική διαδρομή. Τρελαμένος, σερνόμενος, αμυνόμενος ψάχνει τη δική του πορεία εις τη νιοστή σ’ άναστρους ουρανούς, όπως γράφει στο μελαγχολικό του ποίημα «Πορεία εις τη νιοστή». Γιατί η μελαγχολία και η αίσθηση του οργανωμένου χάους είναι πανταχού παρόντα στους στίχους του. Με καθάρια ενατένιση, με πλήρη συμφιλίωση ως προς την προκαθορισμένη διαδρομή των ανθρώπων στον μάταιον τούτο κόσμον, αλλά και με αγάπη εν τέλει για τις ανθρώπινες αδυναμίες, ο Τρωαδίτης παραμένει συνειδητά πιστός στην ποιητική του ταυτότητα που τον ακολουθεί και τον χαρακτηρίζει σε όλη τη μέχρι τώρα συγγραφική του παρακαταθήκη. Αλλωστε, όπως ο ίδιος εξομολογείται στο ποίημα του «Τίποτα»: «Δεν έχω κατακτήσει/τίποτα/δεν έχω γράψει/τίποτα/προσπαθώ να χαράξω/το ίδιο ποίημα/με άλλες παραλλαγές/χρόνια τώρα/μα τ’ αφτιά μου/βουίζουν αρκετά/τώρα τελευταία.»