ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΘΕΟΙ ΕΜΟΙΑΖΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

«Να είσαι Έλληνας και να μη σ’ αρέσει η μυθολογία είναι σαν να είσαι νεογέννητο και να μη σ’ αρέσει το μητρικό γάλα. Το να είσαι βέβαια Έλληνας και να μην ξέρεις ούτε το ένα χιλιοστό της μυθολογίας σου είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα σε τούτο τον ταλαιπωρημένο τόπο».

Ο Δημήτρης Καμπουράκης μάς προσκαλεί σε μια συναρπαστική περιπλάνηση στην εποχή που οι θεοί έμοιαζαν πολύ με τους ανθρώπους. Εκείνα τα παμπάλαια χρόνια, στο χρονικό μεταίχμιο ανάμεσα στην προϊστορία και στην ιστορία, οι πρώτοι Έλληνες, μισοί θαλασσινοί, μισοί βουνίσιοι, διαμόρφωσαν τη δική τους ιδέα για την προέλευση του κόσμου τους και για τις θεότητες που τον κυβερνούσαν κι έφτιαξαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε ελληνική μυθολογία, μια από τις πιο υπέροχες μυθολογίες της υφηλίου.

Με τη μορφή μικρών και ευκολοδιάβαστων σταγόνων, οι οποίες όμως έχουν θεματική συνάφεια μεταξύ τους, ο συγγραφέας του Μια σταγόνα ιστορία ζωντανεύει στο Μια σταγόνα μυθολογία το θεαματικό πάνθεον των παντοδύναμων πλασμάτων που καθόριζαν με τις αδυναμίες, τις παραξενιές, τους έρωτες, τις έριδες και τους πολέμους τους τη μοίρα των ανθρώπων στην αρχαιότητα, αρχής γενομένης από τον big boss Δία, που είναι το κεντρικό πρόσωπο του πρώτου αυτού βιβλίου. Κι έτσι αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε και τον τρόπο που σκέφτονταν εκείνα τα μυστηριώδη και τετραπέρατα αρχαία ανθρωπάκια από τα οποία προερχόμαστε ως έθνος.