Αύγουστος του 1912, λίγο πριν το ξέσπασμα του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Η δεκαπεντάχρονη Υβόννη μένει ορφανή μετά τον ύποπτο θάνατο της μητέρας της και βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν εχθρικό περίγυρο και ένα αβέβαιο μέλλον που αποφασίζει να πάρει στα χέρια της. Με τη βοήθεια του βουλευτή Ιωσήφ Βαφόπουλου εγκαταλείπει το νησί της για να εργαστεί στην Αθήνα ως συνοδός της θείας του, της Ειρήνης Ρήγου, ελπίζοντας ότι εκεί θα βρει τον δρόμο για τη ζωή που της αξίζει.

Όμως η ιστορία της εποχής συμπλέκεται με τα οικογενειακά μυστικά, τις ατομικές τραγωδίες, τους πόθους και τις ραδιουργίες των ανθρώπων που την περιβάλλουν και η Υβόννη οδηγείται σε γνώσεις και αποφάσεις που δεν θα φανταζόταν ποτέ. Εναντιώνεται σε κάθε συνωμοσία που την απειλεί κρυμμένη στο παρόν της ή στο παρελθόν των άλλων, ανακαλύπτει τον υπόγειο ρόλο του άντρα που τη βοήθησε και μαθαίνει να μισεί όσο χρειάζεται για να γίνει η ίδια μηχανορράφος και τιμωρός.

Το μυθιστόρημα "Την εποχή που τα φίδια αλλάζουν δέρμα" είναι ο καθρέφτης ενός κόσμου πλάνης και υποκρισίας, όπου οι ήρωες κινούνται στα όρια του κυνισμού και της σκληρότητας, καθώς ελίσσονται και μεταμορφώνονται ακατάπαυστα, αλλά και μια γλαφυρή απεικόνιση της ζωής στην αριστοκρατική Αθήνα των αρχών του εικοστού αιώνα.