Στο Σύμβολο της Πίστεώς μας, το «Πιστεύω» μας, ομολογούμε, όπως ξέρεις, Χριστιανέ μου, ένα βάπτισμα «εις άφεσιν αμαρτιών». Και ο καθένας μας μια φορά βαπτίζεται. Αυτό το ένα βάπτισμα το παίρνουμε για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας. «Εις άφεσιν αμαρτιών», λέμε, και συγχωρούνται τότε όλες οι αμαρτίες του βαπτιζομένου.

Αλλά όπως ξέρουμε από τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και από την προσωπική μας πείρα, και μετά το βάπτισμα μένει μέσα μας μια αμαρτωλή δύναμη, μια κακή κλίση που μας σπρώχνει και πάλι στην αμαρτία. Εξασθενίζει βέβαια αυτή με το βάπτισμα και δεν είναι τόσο δυνατή στον βαπτισμένο όσο στον αβάπτιστο.

Γίνεται τότε ακάθαρτη, βρώμικη, ελεεινή, ένοχη η ταλαίπωρη ψυχή μας. Πως θα καθαρίσει και πάλι; πως θα σωθεί; Τι θα κάνω όμως για να σωθώ, να λάβω άφεση, να βρω θεραπεία και σωτηρία; Θα προχωρήσω στο δεύτερο βάπτισμα.

Ποιο όμως είναι αυτό το δεύτερο βάπτισμα; Γι’ αυτό το δεύτερο βάπτισμα, τη μετάνοια και εξομολόγηση, γράφεται τούτο το φυλλάδιο, αδελφέ Χριστιανέ, και σε παρακαλούμε να το διαβάσεις προσεκτικά και να εφαρμόσεις στην εντέλεια τα όσα σωτήρια σου λέει.