Ένας μολυσματικός ιός απειλεί τους κατοίκους μιας πόλης που ζουν σε περιορισμό. Έγκλειστοι όχι τόσο στον χώρο όσο στο μοναχικό «Εγώ», γίνονται όλοι πρωταγωνιστές μιας ανθρώπινης περιπέτειας, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με θεμελιακά ζητήματα: τον φόβο για το διαφορετικό, τη βία, τη μοναξιά, τους επώδυνους συμβιβασμούς, τις απρόσωπες σχέσεις, τον ναρκισσισμό του ψηφιακού κόσμου, την πληγωμένη φύση.

Ο εγκλεισμός ρίχνει τις σιδεριές του μόλις εκείνοι απλώσουν το χέρι στον μετέωρο διπλανό τους: Σε μια παλιά ντίβα της όπερας, ξεχασμένη από όλους, σε μια πάμπλουτη ρακοσυλλέκτρια αναμνήσεων, σε μια πρώην αναρχική που βρίσκει τη δύναμη να σπάσει τα προσωπικά της δεσμά, σ’ έναν εθνικιστή, νοσταλγό του ολοκληρωτισμού... Ανάμεσά τους, ένας μετανάστης επιχειρεί να φέρει τη σύμπνοια και την αρμονία στον ταραγμένο μικρόκοσμο των ηρώων, γίνεται φύλακας της ελπίδας που την προσφέρει απλόχερα.

Η ιστορία με γλυκόπικρο χιούμορ μεταφέρει ένα αισιόδοξο μήνυμα. Η χαμένη ανθρωπιά βρίσκει, ακόμα και σε καιρούς ζοφερούς και ισκιωμένους από τον μαζικό φόβο, μια χαραμάδα να ξετρυπώσει, για να ανθήσει μια νέα σχέση με τον συνάνθρωπο και τον εαυτό μας: να νοιάζεσαι, να αγαπάς, να μοιράζεσαι, να συγχωρείς ή να μην αντέχεις άλλο και να τολμάς να φεύγεις...