Ένας άνθρωπος κι ένα δέντρο.
Ο κύριος Νίκος και η πορτοκαλιά του.
Η μεγάλη του αγάπη, η αδυναμία του.
Τη φροντίζει, τη χαϊδεύει, της μιλά.
Οι γείτονες γελάνε μαζί του.
Όλοι, εκτός από τη μικρή Αριάδνη, που πηγαίνει να τον επισκεφθεί.
Κόβει ένα κλαδάκι απ’ το δέντρο του και της το χαρίζει.
Αχ, πώς μοσχοβολάει ο ανθός!
Είναι μια μυρωδιά μαγευτική που έχει τη δύναμη να τους ταξιδέψει πίσω στον χρόνο.
Τότε που η θαλασσοφίλητη πόλη των λεμονιών και των πορτοκαλιών έσφυζε από ζωή.
Τότε που δεν είχε ακόμη μεταμορφωθεί σε πόλη φάντασμα.
Τότε... πριν από το 1974.