Ένα έργο σπάνιο, που μένει ανεξίτηλα στη μνήμη, του σημαντικού ποιητή και εκπροσώπου του βρετανικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα, Πέρσι Σέλλεϋ, αναφέρεται σε μια αληθινή ιστορία κακοποίησης και πατροκτονίας που έλαβε χώρα σε μια γνωστή αρχοντική οικογένεια της Ρώμης του 1600.

Η μορφή της κακοποιημένης κόρης, που στη σύντομη ζωή της υπέστη τις κακοποιήσεις και τη βία του πατέρα της, καθώς και η τραγική της κατάληξη, έγινε σύμβολο αντίστασης για τον ρωμαϊκό λαό και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά έργα τέχνης.

Η ποιητική γραφή, μεστή νοημάτων, το λεπτό ψυχογράφημα των ηρώων, η αναφορά στη δικαιοσύνη και στην ελευθερία, τα όρια της ηθικής, μέσα από μια δυναμική πλοκή, κάνουν το έργο μοναδικό. Μάλιστα, ο ίδιος ο συγγραφέας δεν παρουσιάζει τη φρίκη πάνω στη σκηνή, την υπονοεί, θεωρώντας ότι υψηλός ηθικός σκοπός της τέχνης είναι να διδάξει στην ανθρώπινη ψυχή τον εαυτό της.