Η ρομαντική υφή της ανθρώπινης φύσης υπάρχει πολύ πριν τη γνωστή ρομαντική ψυχή και συναντάται με τη φιλοσοφική μέριμνα, χωρίς να ταυτίζεται με αυτήν. Προσεγγίζοντας το λυρισμό των ρομαντικών, πεδία τους αγαπητά όπως η παιδικότητα, το θήλυ, ο έρως, η ωραιότητα, το κάλλος, η τραγικότητα, ο θάνατος κ.ά., αναγνωρίζουμε στον κόσμο της στοιχεία του είναι μας, στρεφόμαστε στις νοσταλγικές εμπειρίες της φιλοσοφικής μας φύσης και προσεγγίζουμε το μύχιο είναι μας.