ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΗΚΟΟΙ

Είναι λίγα όσα γνωρίζουμε για τους Έλληνες υπηκόους που παρεπιδημούσαν στην Κωνσταντινούπολη κατά τον 19ο αι. Οι Έλληνες υπήκοοι μετανάστευσαν στην Κωνσταντινούπολη για λόγους βιοπορισμού από τις αρχές του 19ου αιώνα. Ήδη από το 1834 πληροφορούμαστε από έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών ότι στην Κωνσταντινούπολη είχαν εγκατασταθεί 22 Έλληνες υπήκοοι με καταγωγή από τα χωριά της Φθιώτιδας, ενώ το 1835 σύμφωνα με την έκθεση του επάρχου Τήνου: «Οι κάτοικοι της Τήνου μη δυνάμενοι να προμηθευθώσι τα προς το ζην αναγκαία, απέρχονται εις την τουρκικήν επικράτειαν και ως επί το πλείστον εις Κωνσταντινούπολη και Σμύρνην, εξέρχονται δε της νήσου ως έγγιστα τρεις χιλιάδες άνθρωποι κατ έτος ως επί το πλείστον σκυτοτόμοι (τσαγκαράδες), λεπτουργοί (ξυλουργοί) και υπηρέτες και μετά δύο ή τριών ετών απουσίαν επανέρχονται πάλιν εις τας εστίας των», ενώ το 1849, σύμφωνα με τον A. Ubicini, ζούσαν στο Πέραν 6.000 Έλληνες υπήκοοι. Το μεταναστευτικό ρεύμα της εποχής αφορούσε όσους ζούσαν από την γη, μικρούς ιδιοκτήτες γης, κολλήγους, εργάτες γης αλλά και κατοίκους χωριών όπως τεχνίτες, εμπόρους, εργάτες. Οπωσδήποτε, τον 19ο αι., η παρουσία Ελλήνων υπηκόων στην Κωνσταντινούπολη στοιχειοθετείται και από την ίδρυση συλλόγων παρεπιδήμων με καταγωγή από το Ελληνικό Βασίλειο όπως: Τηνιοκαθολική Αδελφότης εν Κωνσταντινονπόλει, ίδρυση 1861, Φίλεργος Αδελφότης Φολεγαδρίων, ίδρυση 1871, Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος των Ανδρίων, ίδρυση 1873, Η εν Κωνσταντινουπόλει Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης των Τηνίων ο Ευαγγελισμός, ίδρυση 1885, Αδελφότης των Ανδρίων η Αλληλοβοήθεια, ίδρυση 1887 κ.ά.