ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ-ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ

Γιατί μου ήρθε στο μυαλό αυτό το δύσκολο εγχείρημα και ασχολήθηκα με τα γράμματα; Αυτό είναι για εκείνους που κάθισαν πολλά χρόνια στα μαθητικά θρανία και μπορούν με άνεση να λένε και να γράφουν άνετα και τα ψέματα ακόμα να τα μετατρέπουν σε αλήθεια. Αφού εγώ πήγα ως την Πέμπτη τάξη του δημοτικού στην κατοχή, τι γράμματα να μας μάθαιναν οι δόλιοι οι δάσκαλοι που τους κυνηγούσαν Ιταλοί, Γερμανοί και αντάρτες; Ασε που μας μπέρδευαν με τις ψιλές, δασείες, περισπωμένες, οξείες, μακρόν προ βραχέος περισπάται, άστα να μην τα σκέπτεται κανείς. Αφού δεν συνέχισα το σχολείο ασχολήθηκα με τα ξύλα. Έφερναν οι αγρότες στο θείο μου διάφορα ξύλα όταν καθάριζαν τα δέντρα και εμείς τα φτιάναμε διάφορες οικιακές συσκευές, τα πιο πολλά τα κάναμε βαρέλια. Από μικρός μου άρεσε να πηγαίνω στις γειτονιές που μαζεύονταν μεγάλοι χωριανοί και έλεγαν διάφορες ιστορίες σοβαρές και αστείες, τις απίθωνα όλες στο παιδικό μου μυαλό, αραιά κυκλοφορούσαν και μερικά βιβλία και προσπαθούσα μέσω γνωστών να τα διαβάζω. Αργότερα κυκλοφορούσαν πιο πολλά βιβλία και έτσι μου έγιναν απαραίτητα, διάβασα πολλούς Έλληνες και ξένους λογοτέχνες. Σε κάποιο βιβλίο διάβασα το εξής: "Όλοι οι άνθρωποι και αυτοί που ξέρουν πολλά γράμματα και αυτοί που ξέρουν λίγα, έχουν μέσα τους τον φιλόσοφο, τον ποιητή, τον καλλιτέχνη και τον δημιουργό". Όπως έγραψε και ο μεγάλος Καζαντζάκης, έχεις το πινέλο και τα χρώματά σου, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα. Έτσι κι εγώ παρασυρμένος με όλα τούτα και άλλα πολλά, αποφάσισα να ξεδιπλώσω το βιβλίο της ζωής μου και να γράψω έστω και ανορθόγραφα τις Πικρόγλυκες Αναμνήσεις.

Τελικά αυτό που ευελπιστώ από το παρόν βιβλίο, είναι μια επιεική κριτική από τους αναγνώστες.