Έχετε βρεθεί ποτέ στη λεπτή γραμμή που κάτι σας ακινητοποιεί;
Έχετε φανταστεί τον εαυτό σας να μην μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό;
Ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να σας συμβεί;
Ποια είναι αυτή η γυναίκα και πού βρίσκεται η αλήθεια της;

Η Χλόη χάνει σταδιακά τη μνήμη της. Χρειάζεται, όπως όλοι, να μιλήσει για το παρελθόν, το παρόν για να δημιουργήσει το μέλλον της. Γιατί κάθε πριν, κάθε τώρα γεννά το μετά. Γιατί κάθε μέρα όλοι κάνουν τα ίδια πράγματα, ακολουθούν μια ρουτίνα και δεν θέλουν να την αλλάξουν.

Όμως εκείνη δεν είναι όπως όλοι, εκείνη μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Δεν έχει ραγίσματα, δεν ανήκει κάπου. Οι εικόνες της ξεφτίζουν σαν τα χαλιά και την ταπετσαρία της μαμάς της.

Στον κόσμο της λήθης ακόμα και τα πιο σκληρά πράγματα λέγονται «αλλιώς», γίνονται πιο αέρινα, πιο ρομαντικά. Μοιάζουν με πούπουλα.