ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟΣ ΣΤΙΧΟΣ

Του δεκαπεντασύλλαβου, τα μετρημένα λόγια,
μοιάζουν κορφές π από ψηλά τριγύρω ατενίζουν
και μέσα στης ποιήσεως, το δάσος, ξεχωρίζουν
ορθώνονται σαν τη στητή κι αγέρωχη σεκόγια!

Ο ήχος ο μελωδικός, το μέτρο του ιάμβου,
όταν πλεχτεί περίτεχνα και ζευγαρώσ η ρίμα
και της ψυχής μας απλωθεί το αγιασμένο νήμα,
τότε κερδίζει η ποίηση τις δάφνες του θριάμβου!

Δάφνες στον λόγο που τρεξε με την ορμή χειμάρρου!
Του Σολωμού, του Παλαμά, του Ρίτσου, του Χορτάτση,
σ εκείνους που η σκέψη τους έχει ευωδιάσει.
Του ποιητή τ ανώνυμου, στο κλέος του Κορνάρου.

Ο στίχος ο μελωδικός, ο εθνικός μας στίχος,
είναι το μέτρο της ψυχής και της καρδιάς ο ήχος.