Πότε χρειάζεται ο Albinoni; Πριν ή αφού ερωτευθείς;
Ερώτημα παλιό, που δεν του δόθηκε ακόμα απάντηση οριστική.
Ήταν Έρωτας δι Ασήμαντον Αφορμήν.
Τον λάτρεψα από τον τρόπο που με κοιτούσε. Με μια ματιά ήξερε όλα μου τα μυστικά δεν είχα τίποτα να του κρύψω ή να του αποκαλύψω. Δεν χρειαζόταν να γδυθώ• είχε μπει μέσα μου πολύ βαθιά, πριν ακόμα με αγκαλιάσει. Ούτε ένιωσα να με αγκαλιάζει άντρας ήταν σαν τους χτύπους της καρδιάς μου και την αναπνοή μου, σαν λειτουργία του δικού μου κορμιού, της ίδιας μου της σάρκας.
Στην πρώτη τους συνάντηση, αυτός, ένας κακοντυμένος μετανάστης, άφησε ολόκληρη την κρυστάλλινη πόρτα του καταστήματος να πέσει πάνω της. Τότε δεν ανοιγόκλειναν αυτόματα.

Μιαν εβδομάδα αργότερα, εκείνη, μια πάμπλουτη αριστοκράτισσα και περιώνυμη για την ομορφιά και το ταλέντο της βιολονίστα, προηγήθηκε κατά ένα λεπτό• όσο χρειαζόταν για να κάνει τη διαφορά. Και σύμφωνα με την αγωγή και τις αρχές της, του κράτησε την πόρτα παρά την οργή που της προ- κάλεσε το γεγονός.
Κι εκείνος, εντελώς συμπτωματικά, αγόραζε με διαφορά ενός λεπτού το τελευταίο δισκάκι του Albinoni που, προς στιγμήν, διέθετε το κατάστημα προς μεγάλη της απογοήτευση.

Τελικώς, το σύμπαν ολόκληρο δεν αρκεί για ν αποτρέψει το τυχαίο. Και όταν ο Albinoni φτάνει ν ακουστεί μπροστά στο τζάκι ενός μοναχικού σπιτιού, η εξέλιξη των γεγονότων περιπαίζει τα πλούτη, την καταγωγή, τις γνώσεις, τη δεξιοτεχνία και όποιαν άλλη διαφορά. Δυο τρεις ανύποπτοι μεσαιωνικοί ποιητές κι ένας εξίσου ανύποπτος Wagner συνέπραξαν ακουσίως, ενώ παράλληλα γράφτηκε μια έξοχη σονάτα.

Η κατάσταση περιπλέκεται καθώς γράφεται ένα αφήγημα που συνοψίζει κι επανερμηνεύει αυτό που συνέβαινε και ό,τι επρόκειτο να συμβεί, πάνω το οποίο δυο γυναίκες, η μια επιγενής αλλά εβραία, η άλλη έπηλις ελληνίδα, καλούνται κατόπιν να εξηγήσουν στον εαυτό τους "τί συνέβη".