H πατρική λειτουργία συνιστά ένα κομβικό επίκεντρο στην ψυχική οργάνωση του υποκειμένου, έστω, τουλάχιστον, επειδή η σεξουαλική ταυτότητα του καθενός δεν έχει άλλη διέξοδο από το να δοκιμάσει σε αυτήν την προσίδιά της σεξουαλική εγγραφή, εις βάρος ενίοτε του βιολογικού προκαθορισμού των φύλων. Εξού και η ανάγκη να εντοπίσουμε τα βασικότερα σημάδια της ώστε να φανεί όλη η μεταψυχολογική υποδομή που ορίζει την εσώτερη λογική της.

Ο συνοπτικός χαρακτήρας της παρούσας μελέτης, στοχεύοντας προπάντων στην επεξεργασία μιας αυστηρής εφαρμόσιμης θεωρίας, προτείνει επιπλέον μια διαυγέστατη περιδιάβαση στον χώρο μιας σύνθετης ψυχικής τοπογραφίας, εκ περιτροπής φαντασιακής και συμβολικής, δηλαδή της λειτουργίας του πατέρα απέναντι στο ασυνείδητο.