«...επειδή το ρυθμικό σχήμα 5-7-5 και 5-7-5–7-7 δεν είναι οικείο στο ελληνικό αφτί, αλλά ικανοποιεί περισσότερο το μάτι παρά την ακοή, και επειδή αυτή η στιχουργική πεντάδα του τάνκα δεν έχει μουσική, δεν χορεύουν οι λέξεις όπως στα παραδοσιακά μέτρα και δεν το ευχαριστιέται ο αναγνώστης να το διαβάσει, απαγγέλλοντας βουβά τους στίχους στο μυαλό του και τραγουδώντας τους χωρίς φωνή και χορεύοντάς τους μέσα στο νου, ας είναι όλοι οι στίχοι εφτασύλλαβοι ή οχτασύλλαβοι, με εξαιρέσεις που φτάνουν έως τους πεντασύλλαβους και τους δεκασύλλαβους, για να δοθεί εκείνη η ελευθερία, που είναι αναγκαία, όταν η ιδέα ζητά το χώρο της κι όταν η γλώσσα απαιτεί ένα λεκτικό ένδυμα που δεν χωρά στους στενούς κορσέδες της συλλαβομετρίας...».