Η θετική αξιολογικά χρήση του όρου "συντηρητισμός" στην ελληνική δημόσια σφαίρα υπήρξε ανέκαθεν περιθωριακή.

Μετά από δεκαετίες κυριαρχίας του προοδευτικού λόγου κι αφού μεσολάβησε μια χρεοκοπία και ακολούθησαν τα μνημόνια που τάραξαν συθέμελα την ελληνική κοινωνία, οι ισορροπίες, υπό το πρίσμα μάλιστα των πρόσφατων διεθνών εξελίξεων, έχουν αλλάξει.

Στους καιρούς που διανύουμε, οι κοινωνίες -τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό- θέτουν στο επίκεντρό τους συντηρητικές ιδέες που ανταποκρίνονται στις πραγματικές τους ανάγκες, σε συμφωνία με τις νέες συλλογικές νοοτροπίες. Το παρόν έργο αποτελεί πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Συντηρητικής Πολιτικής (ΙΝΣΠΟΛ) και συνιστά μια απόπειρα να δούμε με νέα μάτια τον ελληνικό συντηρητισμό, με κύριο σκοπό την ουσιαστική κατανόηση της φύσης του, όπως αυτή διαμορφώνεται τα τελευταία πλέον χρόνια, χωρίς συγκρούσεις και διχασμούς. Ο σκοπός του συλλογικού αυτού τόμου είναι να αναδείξει μία αναθεωρημένη εικόνα του συντηρητισμού στην ελληνική κοινωνία, αποτελώντας το έναυσμα για να τεθεί εκ νέου το ζήτημα των προϋποθέσεων και των ορίων μιας νέας ελληνικής συντηρητικής πολιτικής.