Το 1970 ο Λάιονελ Τρίλλινγκ (1905-1975), κορυφαίος κριτικός του 20ού αιώνα, διερεύνησε «από ιστορική άποψη τα συγγενικά ιδεώδη της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας» σε έξι διαλέξεις που έδωσε στο Χάρβαρντ. Οι διαλέξεις αυτές εκδόθηκαν αναθεω¬ρημένες το 1972 και αποτέλεσαν το τελευταίο του βιβλίο. «Μπορούμε πότε πότε» γράφει ο Τρίλλινγκ «να παρακολουθήσουμε τον ηθικό βίο στη διαδικασία επάνω της αυτοαναθεώρησής του». Με τέτοιου είδους μεταλλαγή ασχολείται ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό: τη διαδικασία, αφενός, κατά την οποία το επίπονο εγχείρημα της ειλικρίνειας, του να είναι κανένας αληθινός απέναντι στον εαυτό του, κατέλαβε θέση ύψιστης σημασίας στον ηθικό βίο, αλλά και την περαιτέρω μεταβολή, αφετέρου, όταν τη θέση της ειλικρίνειας έχει τώρα υφαρπάξει το σκοτεινότερο και ακόμα πιο επίμονο νεωτερικό ιδεώδες της αυθεντικότητας. O Τρίλλινγκ δίνει παραδείγματα από όλη τη δυτική λογοτεχνία και σκέψη, από τον Σαίξπηρ έως τον Έγελο και τον Σαρτρ, από τον Ροβεσπιέρο έως τον Ρ. Ντ. Λέινγκ, υποδεικνύοντας τις αντιφάσεις και ειρωνείες που τα ιδεώδη της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας γεννάνε.

Το Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα θεωρείται πλέον ένα μικρό αριστούργημα και αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στο έργο του Τρίλλινγκ.