Η σχέση του λαϊκού πολιτισμού και της επιστήμης που τον μελετά, της Λαογραφίας, με τις τεχνολογικές εξελίξεις της κάθε περιόδου έχει αποτελέσει, ιδίως με τη χαραυγή της νέας χιλιετίας, ένα πεδίο έντονου προβληματισμού και συζητήσεων. Στο πλαίσιο αυτό το παρόν πόνημα εκκινεί από τους ορισμούς των εννοιών πολιτισμός, λαός και λαϊκός πολιτισμός, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα στα χρόνια και κάτω από την επιρροή διαφορετικών προσεγγίσεων. Στη συνέχεια εστιάζει στην αναζήτηση των απαρχών της λαογραφίας ως ιδέας από τα αρχαία χρόνια, την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή, τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, μέχρι και την επιστημονική της καθιέρωση κατά την εποχή του Ρομαντισμού στον ευρωπαϊκό και τον ελληνικό χώρο. Μέσα από αναφορές σε φιλοσόφους, ποιητές και ταξιδευτές που συ-νέβαλαν στην εμφάνιση της Λαογραφίας, φιλοδοξούμε να παρουσιάσουμε σφαιρικά τον τρόπο με τον οποίο η καταγραφή και μελέτη των συνηθειών του λαού διαμορφώθηκε σταδιακά σε αυτόνομο επιστημονικό κλάδο.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου επικεντρώνεται στις σύγχρονες μορφές και τα μέσα έκφρασης του λαϊκού πολιτισμού. Ξεκινά μελετώντας την εξέλιξη των σχέσεων υπαίθρου-πόλης από τα αρχαία χρόνια, παρακολουθεί το πώς αυτές διαμορφώθηκαν στα χρόνια μετά τη βιομηχανική επανάσταση και τέλος το πώς συνέβαλαν στην ελληνική αστικοποίηση. Στη συνέχεια, εξετάζει την προαναφερθείσα, πολύπλοκη, σχέση λαϊκού πολιτισμού και τεχνολογίας, η οποία πολλάκις στο παρελθόν είχε λανθασμένα χαρακτηριστεί ως αντιθετική. Έπειτα εξετάζονται είδη της λαϊκής λογοτεχνίας που έχουν βρει στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, του διαδικτύου και της κοινωνικής δικτύωσης μια νέα "ζωή", αλλά και ένα ιδιαίτερα δημοφιλές, διαχρονικά, κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού, το παιχνίδι, και μάλιστα μια από τις πιο πρόσφατες μορφές του, το ψηφιακό.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια ανάλυση του τρόπου με τον οποίο προϋπάρχουσες και καθιερωμένες στο συλλογικό φαντασιακό μορφές της μυθολογίας, η Μέδουσα εδώ, επαναπροσδιορίζονται και ανασχηματίζονται στα σύγχρονα επικοινωνιακά μέσα, όπως ο κινηματογράφος και τα ψηφιακά παιχνίδια, αποκαλύπτοντας ότι τα τελευταία συνιστούν πολυσύνθετα προϊόντα που αλληλεπιδρούν ποικιλοτρόπως με το πολιτισμικό στερέωμα.