Στην παρούσα ερευνητική εργασία με τον τίτλο "Ο Μολιέρος και οι ήρωές του" μελετήσαμε την ποικιλία των εμμονικών καταστάσεων στους κεντρικούς ήρωες του Γάλλου δραματουργού από τα εξής εννέα έργα του: Οι Γελοίες Κομψευόμενες (1659), Το Σχολείο των Γυναικών (1662), Ο Δον Ζουάν (1665), Ο Μισάνθρωπος (1666), Ο Φιλάργυρος (1668), Ο Ταρτούφος (1669), Ο Αρχοντοχωριάτης (1670), Ο Κατά φαντασίαν ασθενής (1673), Οι Σοφολογιότατες (1672). Η επιλογή αυτού του πρωτότυπου θέματος βασίστηκε στο γεγονός ότι ο Μολιέρος διεισδύει ως φιλόσοφος στις ανθρώπινες ψυχές και αναδεικνύει στη σκηνή τα αποτελέσματα μιας αρρωστημένης φαντασίας όπως η φοβία της αρρώστιας, η φιλαργυρία, η μισανθρωπία, η μισαλλοδοξία, η υποκρισία. Μελετήσαμε παράλληλα και τους άλλους χαρακτήρες, γονείς, υπηρέτες, παιδιά, συζύγους, όπου ανακαλύπτουμε μια ποικιλία ιδιοσυγκρασιών που θα γνωρίσουμε μέσα από τους σοβαρούς ή κωμικούς διαλόγους τους.

Ο Μολιέρος εξυμνεί τον έρωτα και την κοινή λογική και δίνει τις περισσότερες φορές ένα αίσιο τέλος στα έργα του. Στον επίλογο παραθέτουμε τα συμπεράσματά μας μέσω μιας ανάλυσης βασισμένης στις κατηγορίες των εμμονών μέθοδος που είχε χρησιμοποιηθεί από τον Jacques Scherer στο βιβλίο Κλασική Δραματουργία στην Γαλλία.