Έντγκαρ Αλαν Πόε, Χ.Φ. Λάβκραφτ, Μπραμ Στόουκερ, Λούις Κάρολ σε απόκοσμα διηγήματα τρόμου.

Υπάρχει κάτι το σαγηνευτικό στη γάτα, στα όρια σχεδόν του μυστηριώδους. Ίσως είναι το βάδισμά της, το τόσο αθόρυβο. Ίσως η διάθεσή της, η τόσο φιλική μα συνάμα ανεξάρτητη. Και βεβαίως το βλέμμα της, αυτά τα μάτια που αντανακλούν το φως μέσα στο σκοτάδι.
Από την αρχαιότητα η γάτα είχε μια ιδιαίτερη θέση στην ανθρώπινη κοινωνία. Αλλοτε αγαπημένη των θεών (Αίγυπτος) και ενίοτε του Διαβόλου (Μεσαίωνας), η γάτα αποτελούσε πάντα αντικείμενο προσοχής και πηγή έμπνευσης διηγήσεων που αφορούν το παράξενο και το αλλοκοσμικό.

Η Λαογραφία είναι γεμάτη ανέκδοτα με γάτες που τις ακολουθούν παράξενα φαινόμενα. Ο Αποκρυφισμός τις θέλει αναπόσπαστα familiar (οικεία πνεύματα) των μαγισσών. Η Λογοτεχνία δε, αγκάλιασε τα μικρά αίλουρα ως αυθεντικούς εκπροσώπους του υπερφυσικού. Και έτσι, μεγάλοι κλασσικοί του Τρόμου και του Παράξενου, όπως ο Πόε, ο Λάβκραφτ, ο Στόουκερ και ο Κάρολ αφιέρωσαν ορισμένα από τα καλύτερα έργα τους στη μαγική επίδραση που ασκεί η γάτα στον άνθρωπο.

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει τις σημαντικότερες ιστορίες της γοτθικής λογοτεχνίας όπου πρωταγωνιστής φυσικά, είναι η γάτα. Διηγήσεις τρόμου, μαγείας και ονειροφαντασίας που βεβαιώνουν πως σε κάθε ρήξη της πραγματικότητας και της λογικής, κάπου εκεί κοντά, παραφυλά μια... γάτα.