Και για τι εγκλήματα μιλάμε!
Ο κ. Γκιγιό επισημαίνει "την υπερβολική αγριότητα, την επιδίωξη της αισχρότητας" που επιδεικνύεται από τους νεαρούς παραβάτες. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω κυνισμός και η σκληρότητα αποτελούν στοιχεία τα οποία παρατηρούνται αποκλειστικά σε μία "ελίτ", ενώ εκείνο που χαρακτηρίζει καθολικά τους νεαρούς παραβάτες είναι κυρίως η αδυναμία χαρακτήρα. "Αυτοί που παρατηρούν προσεκτικά τα παιδιά στις φυλακές και στα σωφρονιστικά μας ιδρύματα", λέει ο κ. Ανρί Ζολύ στην κριτική του επί της μελέτης του κ. Φουϊγιέ, "μένουν έκπληκτοι, κατά κύριο λόγο, από την ηθική εγκατάλειψη, την αμάθεια, την αδυναμία χαρακτήρα και την ελαφρότητα των περισσοτέρων εξ αυτών". Κάτι το οποίο είναι ίσως ακόμη πιο οδυνηρό από το προηγούμενο: δεν πρόκειται διόλου για τέρατα οι νεαροί αυτοί παραβάτες είναι, απλούστατα, παιδιά των γονιών τους.
...Δυστυχώς, το σχολείο αντανακλά, όχι ακριβώς αυτό που αντανακλούν οι δάσκαλοι, αλλά, για άλλη μια φορά, αυτό που αντανακλούν οι γονείς των μαθητών του. Στις περιπτώσεις εκείνες όπου το ήθος των οικογενειών των παιδιών που φοιτούν στο σχολείο είναι εξαιρετικό, τότε το σχολείο μπορεί να προσφέρει πολλά. Όπου παρατηρείται ανηθικότητα των οικογενειών, τότε το σχολείο μπορεί να προκαλέσει λίγο-πολύ μόνο άσχημα αποτελέσματα.