Αναγνώστη εσύ, συνένοχε και κριτή, έλα μαζί στης μνήμης τα πέλαγα το υπέροχο, ταξίδι να επιχειρήσουμε. Σαν άλλοι ναυαγοσώστες, υπάρξεις που παλεύουνε με της λήθης τα κύματα, κραυγές που χάνονται μες στην αντάρα του κυκλώνα της καθημερινότητας, έρωτες λησμονημένοι που απελπισμένα ζητούν την αγκαλιά της θύμησης, θαλασσοδαρμένες μορφές που κάποτε στάθηκαν δίπλα μας και τώρα μόλις προλαβαίνουν σήμα κινδύνου να στείλουν, το σβήσιμο απ τον πίνακα της μνήμης με το σπόγγο του χρόνου ν αποτρέψουν. Σ όλους αυτούς, σωσίβιο να πετάξουμε, από τη θύελλα της λησμονιάς να τους σώσουμε και στο σκάφος μας να τους επιβιβάσουμε.

Έλα μαζί μας αναγνώστη, σε τούτη την κατάδυση στου βυθού τις απίθανες κρυψώνες. Σκέψου, όταν και πάλι στην επιφάνεια αναδυθείς κι αραδιάσεις στο κατάστρωμα του δικού σου σκάφους τους πολύτιμους λίθους που ανέσυρες απ τα σπλάχνα της περασμένης σου ζωής, τότε θα νιώσεις πόσο πλούσιο σ έκανε τούτη εδώ η ναυαγιαιρεσία.

Σκέψου αναγνώστη, η κατάδυση στης Μνήμης τα Πέλαγα, ίσως τους πόνους, που τη ψυχή σου τώρα ταλανίζουν, απαλύνει. Και λεύτερος από τους ίσκιους του παρελθόντος ν ανασάνεις και πάλι τον αδέσμευτο θαλασσινό αγέρα του μέλλοντος.