Ύστερα άνοιξε και το παράθυρο, να αισθανθεί την πρωινή αύρα του Απρίλη και μέσα στην πρωτόγνωρη ησυχία της πόλης, την ώρα αυτή που άλλοτε άκουγε αυτοκίνητα και μηχανάκια, κοντινές ανθρώπινες ομιλίες έξω από τα μαγαζιά του δρόμου ή μακρινές εφηβικές φωνές από το σχολείο του παραδιπλανού τετραγώνου, τη ζωηρή αυτή ώρα που ο ήλιος βρισκόταν ακόμη στα χαμηλά σκαλοπάτια της ανηφορικής του κλίμακας, ο Μάρκος τώρα άκουγε μονάχα τους πανηγυρισμούς των χελιδονιών, που αξιώθηκαν την καινούργια, θερμή και φωτεινή μέρα, ικανή να τα χαρίσει ξέγνοιαστα πετάγματα, αέρινα παιχνιδίσματα, φτερουγίσματα ανέμελα και απρόσμενους έρωτες.