Κάπου εκεί ανασκουμπώθηκα, άφησα κατά μέρος τις επιφυλάξεις μου και συνέχισα την περιήγησή μου στον εξωγήινο τόπο. Δεν με χώριζαν παρά λίγα σκαλοπάτια από το έδαφος, έτσι οπλίστηκα με μπόλικη περιέργεια και κράτησα τα μάτια μου ορθάνοιχτα.

Και τι να πω για όσα αντίκρισα! Ήρθα αντιμέτωπος με μια εντελώς σουρεαλιστική εικόνα. Αντίκρισα παντού πανύψηλα όμοια κτήρια, σαράντα -ίσως και πενήντα- όροφοι ψηλά, που εκτείνονταν μπροστά μου σε ό,τι χρώματα μπορείς να φανταστείς: άλλα μπλε κι άλλα άσπρα, μα και ροζ, πράσινα, πορτοκαλί. Όλα τους στρογγυλά -τα πιο ψηλά από αυτά οβάλ, άλλα σε σχήμα αυγού, άλλα σφαιρικά-κι έτσι πολύχρωμα που ήταν έμοιαζαν με μεγάλες χριστουγεννιάτικες μπάλες. Προχώρησα κοιτώντας αποχαυνωμένος αριστερά και δεξιά όπου βάδιζα, ώσπου έφτασα μπροστά σε δύο μεγάλους κοκκινόχρωμους τρούλους - φάνταζαν όμοιοι με τα μάτια ενός γιγάντιου σκαθαριού. Έμεινα άφωνος να παρατηρώ την εξωγήινη αυτή μεγαλούπολη και άρχισα να περπατώ στους πολυσύχναστους δρόμους της…

Είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε τα μυστικά της ζωής; Υπάρχει λόγος για να ζούμε ή απλώς αναπνέουμε, ζούμε και πεθαίνουμε; Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν; Μόνοι εκεί έξω; Μόνοι κυρίαρχοι ανάμεσα στα είδη; Υπάρχει Θεός ή όλα δημιουργήθηκαν στην τύχη;

Όσο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο βυθιζόμουν στα αναπάντητα ερωτήματα της ζωής και στα μεγάλα αδιέξοδά της.

Μια απίστευτη ιστορία ανάμεσα στo όνειρα και την πραγματικότητα. Ο αγώνας να κατανοήσει κανείς τον κόσμο, η αναζήτηση στο όνομα της ευτυχίας και της ίδιας της ζωής.