Διαβαίνω δρόμους βιαστικός
για να προλάβω απόβραδο
του φεγγαριού τ’ αχνάρια
Σαν Στρατοκόπος μοναχός,
να στήσω απλό καταυλισμό
πριν πέσουν τα σκοτάδια.
Μια πορεία είναι η ζωή
κι ατέλειωτος ο δρόμος
μα νιώθει ευάλωτη η καρδιά
όταν βαδίζεις μόνος...
Μια συντροφιά αναζητώ
στη ζήση τόσα χρόνια,
που νιώθει αυτά που λαχταρώ
κι ας ζω στην καταφρόνια...