Ποιες ιατρικές θεωρίες κυβερνούσαν την άσκηση της ιατρικής στην Αρχαία Ελλάδα; Πώς αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι τις λοιμώξεις, τις αιμορροΐδες, τα αποστήματα; Πώς θεράπευαν τον καταρράκτη; Πώς έκαναν πολύπλοκες εγχειρήσεις; Πώς έκαναν αφαίμαξη, βεντούζες; Πώς παρασκεύαζαν την πλειάδα των φαρμάκων τους; Πώς χρησιμοποιούσαν θεραπευτικά τα βότανα και τα ορυκτά; Πώς αντιμετώπιζαν τον καρκίνο, την τρέλα, την κατάθλιψη, τα πολεμικά τραύματα; Και, τέλος, τι θεωρούσαν υγιεινή ζωή; Ποιο ήταν το μέτρο των απολαύσεων και των καταχρήσεων;

Αυτά και άλλα πολλά περιέχονται στο έργο του Κέλσου, ενός ελληνοσπουδαγμένου Ρωμαίου που έγραψε αυτήν την “εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής” για να μορφώσει τους συμπατριώτες του. Δεν τα κατάφερε, γιατί οι Ρωμαίοι δεν διακρίθηκαν στην άσκηση της Ιατρικής, που συνέχιζαν να μονοπωλούν οι Έλληνες, μας άφησε όμως ένα μνημειακό έργο με πολλές και χρήσιμες πληροφορίες για τον ιστορικό, τον επιστήμονα τον φυσιοδίφη αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο.

Διαβάζοντας το έργο αυτό, με τις συνεχείς παραπομπές σε διάφορους Έλληνες γιατρούς, μας αποκαλύπτεται ένας ζωντανός ιατρικός κόσμος, με επιστημονικές αντιπαραθέσεις, ιατρικές εφευρέσεις και θαρραλέες θεραπείες, που ακόμα και τώρα συγκινούν και εντυπωσιάζουν τόσο τον ειδικό όσο και τον μη ειδικό αναγνώστη.