Η καθημερινότητα τρέχει χρωματιστή κι ανεξέλεγκτη στους δρόμους. Οι διάλογοι κι οι διαλογισμοί μπροστά στα ελγίνεια, σε σύνθετους συνειρμούς, εκτροχιάζονται παύοντας την έννοια της λογικής. Αργά και σταθερά, οι κουκκίδες που συνθέτουν τις εντυπώσεις αποδυναμώνουν τις φόρμες τους και καθώς το σκοτάδι πέφτει, παλλόμενη η ύλη ζωντανεύει. Ο ανθρώπινος πολιτισμός, με τα πάθη και τις συνήθειες, στοιχειώνει τα μαρμαρένια σπαράγματα και αρχινά το γλέντι των αθανάτων σκιών μας. Μέθη νοσταλγία και μοιρολόι: Το Βρετανικό μουσείο δεν είναι παρά ο θλιβερός τάφος, που στερεί τα φυλακισμένα πνεύματα από την φύση τους.
Έτσι κι εκείνα αποφασίζουν να δραπετεύσουν. Να επαναπατριστούν από μόνα τους. Μπροστά τους η απόδραση, το ταξίδι και ένας κόσμος αλλαγμένος. Η διαδρομή κρύβει τόσες εκπλήξεις, που ο προορισμός γίνεται μετάβαση.

O Βασίλης Τσοκόπουλος ζωγραφίζει μια ιστορία, που ο ίδιος την ζει και εμείς μαζί ακολουθώντας τον, παρασυρόμαστε σε μια απίστευτη περιπέτεια.
ΛΥΔΙΑ ΒΕΝΙΕΡΗ