Επέλεξε να θυμάται με τίμημα τον πόνο. Θα κρατούσε ζωντανές τις αναμνήσεις όπως εκείνες κρατούσαν την ίδια ζωντανή και ας μην το έδειχνε. Δεν ήταν έτοιμη να ξεχάσει. Ίσως να μην το κατάφερνε και ποτέ. Ο ασημένιος σταυρός στον λαιμό της μαρτυρούσε την αλήθεια και της έδινε δύναμη. Θυμόταν σαν χθες τη στιγμή που τον έβγαλε από τον δικό του λαιμό και της τον χάρισε. Ώσπου όλα χάθηκαν μέσα σε μία στιγμή με βίαιο τρόπο. Για πολύ καιρό θα έβρισκε γαλήνη μόνο όταν του έγραφε. Έστω και αν ήξερε ότι ίσως τα γράμματά της να μην έφταναν ποτέ στον παραλήπτη τους.

Όταν τη γνώρισε είχε σκεφτεί ότι κάποια μέρα θα κριθεί για την επιλογή του. Εκεί πάνω στις ερημιές του χειμώνα ήταν πεπεισμένος ότι η μέρα της κρίσεως είχε περάσει και βρέθηκε ένοχος. Τον τρόμαζε το κενό της απουσίας της, αλλά έμαθε να ζει χωρίς εκείνη. Μέχρι τη στιγμή που έπεφτε το σκοτάδι και έκλεινε τα μάτια. Ο ύπνος για πολύ καιρό θα αποδεικνυόταν το προσωπικό του μαρτύριο. Ώσπου μια μέρα το παρελθόν τού χτύπησε την πόρτα. Με φόντο τον επιβλητικό Σμόλικα όλα θα ανατρέπονταν.

Δυο εραστές στη σκιά μιας τεράστιας απειλής. Μυστικά, λάθη, ψέματα, υποκρισία. Ένας Γολγοθάς και η αγάπη το μόνο όπλο.

Θα άντεχε η φλόγα που άναψε μέσα τους και πύρωνε τις αισθήσεις τους;
Πώς αντιδράς όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με όλους σου τους φόβους;