Ο άνθρωπος που όχι απλώς επικαλείται, αλλά βαστάζει με όλο του το είναι, με την καρδιά, με τον νου, με το σώμα και με το πνεύμα του, το σωτήριο Όνομα του Κυρίου Ιησού, είναι μεγαλείο ενώπιον του Θεού. Σε αυτόν τον άνθρωπο έχει ο Κύριος την αδιάλειπτη επισκοπή Του. Αυτόν τον άνθρωπο οικοδομεί ως ναό της Θεότητας. Τον πληροί με τη δόξα Του, και τότε ο κτιστός άνθρωπος «δοξάζει τον Θεόν εν τω σώματι αυτού».

Ο ησυχαστής σφύζει από ενέργεια. Είναι «ανήρ επιθυμιών»• μάλλον είναι όλος μια επιθυμία, η επιθυμία του Θεού, και κράζει ακατάπαυστα προς Αυτόν. Ο Ησυχασμός είναι ό,τι ιερότερο, αγιότερο, τελειότερο υπάρχει στην Ορθόδοξη Παράδοση. Συνιστά την καρδιά της ζωής της Εκκλησίας. Ησυχία είναι η απόθεση κάθε ανθρώπινου νοήματος, ώστε στον νου και στην καρδιά να βασιλεύσει μόνον η μνήμη του Θεού.