ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Ο βουδισμός της Αγνής Γης (Pure Land Buddhism ή Amidism) αποτελεί μία από τις σημαντικότερες σχολές Mahayana και μία από τις δημοφιλέστερες θρησκευτικο-φιλοσοφικές πρακτικές της Ανατολικής Ασίας και της Ιαπωνίας.

Η θρησκευτική της παράδοση επικεντρώνεται στην πίστη και στην επίκληση του περιβόητου Κυρίου του Δυτικού Παραδείσου, Αμιντά (Amitabha), όμως δεν περιορίζεται στην αυστηρή «δογματική» προσήλωση στον εν λόγω Βούδα. Πλάι στον Αμιντά αναγνωρίζονται πολλά άλλα θεϊκά όντα και φωτισμένοι Bodhisattvas, δημιουργώντας μέσα στους αιώνες μια τεράστια παράδοση ζυμώσεων, επιρροών, συνθέσεων και ανάδυσης νέων πρακτικών, πολλές φορές τόσο μοναδικών και πρωτότυπων, ικανών να χαρακτηρίσουν το συγκεκριμένο ρεύμα του βουδισμού ως ξεχωριστό και καθ’ όλα ιδιαίτερο. Η Αγνή Γη μπορεί να συνθέτει γόνιμα τις πεποιθήσεις και τις δοξασίες άλλων βουδιστικών Σχολών (Ζεν, Shingon, Kegon, Tendai κ.ά.) και θρησκευμάτων (π.χ. Ταοϊσμός), και να τις ζυμώνει στους κόλπους της με έναν άκρως δημιουργικό τρόπο, ώστε να παρουσιάζεται ως μία εντελώς διακεκριμένη θρησκευτική οδός στον ευρύτερο τύπο του βουδισμού Mahayana.

Εξηγείται ότι η σπουδαιότητα της Αγνής Γης δεν περιορίζεται στην απλή «πολιτογράφησή» της σε ένα ακαδημαϊκό εγχειρίδιο συγκριτικής θρησκειολογίας ή ιστορίας των θρησκευμάτων. Απεναντίας, τεκμηριώνεται η θέση ότι τα βαθύτερα νοήματά της αποκωδικοποιούνται σε μια ζωντανή και πολύπλευρη πνευματική κιβωτό διαφύλαξης των ασυνείδητων Αρχετύπων, αλλά και σε μια άκρως εσωτερική θρησκευτικότητα που στις εικόνες και στις έννοιές της προτυπώνονται οι αιώνιες ανάγκες του ανθρώπινου ψυχισμού για Ολότητα, Λύτρωση και Σωτηρία.

Για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία επιχειρείται μια εμβάθυνση στην ιδιαίτερη μορφή βουδισμού της Αγνής Γης και περιγράφεται η ιστορική, η φιλοσοφική και η καλλιτεχνική πορεία της στις χώρες της Ανατολής.