1896: η χρονιά τέλεσης στην Αθήνα των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων. Το εμβληματικό αυτό επίτευγμα της αναβίωσης των αρχαίων αγώνων είναι έργο δυο σπουδαίων ανδρών, του Γάλλου Pierre de Coubertin και του Έλληνα Δημητρίου Βικέλα.

Ήταν ένα δράμα που έγινε πραγματικότητα με πανανθρώπινο απόηχο και προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση, χάρις στην ακάματη προσπάθεια των δυο ανδρών, που δεν σταμάτησαν μπροστά στα παντός είδους εμπόδια δοξάζοντας ο καθένας τη χώρα του.

Όλη αυτή η προσπάθεια αποτυπώνεται στην αλληλογραφία τους που παρουσιάζεται σε αυτόν τον τόμο, και αποτελεί αξεπέραστη μαρτυρία για τα όσα διαδραματίστηκαν μέχρι το αίσιο τέλος. Η Ελλάδα, στα τέλη του 19ου αιώνα, στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης και επερχόμενου του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, ανταποκρίθηκε χάρις στις ικανότητες του κοσμοπολίτη διανοούμενου και πατριώτη Δημητρίου Βικέλα, που ως πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ανταποκρίθηκε στην τεράστια πρόκληση. Από την πλευρά του ο Pierre de Coubertin, ισορροπώντας αντικρουόμενες δυσκολίες σε μια Ευρώπη που δεν είχε βρει ακόμη τον βηματισμό της, προσέφερε με τις γνώσεις του περί αθλητισμού, αλλά και την διπλωματικότητά του, τις σπουδαιότερες υπηρεσίες για την πραγματοποίηση του οράματος.

Μέσα από τις επιστολές τους ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός της αγωνίας που τους διακατέχει μέχρι την τελευταία στιγμή της τέλεσης των αγώνων, αλλά και της αλληλοεκτίμησης που έτρεφαν ο ένας προς τον άλλο και της φιλίας που τους συνέδεσε και συνεχίστηκε μέχρι τον θάνατο του Βικέλα.