Το κρεβάτι μια σχεδία
ενόψει τρικυμίας
που επέρχεται.
Αυτός πάντα πνίγεται στο τέλος.

Κυρίαρχο σκηνικό των ποιημάτων αυτών αποτελεί το κρεβάτι, ή καλύτερα «η κλίνη», με τις ποικίλες μορφές που αυτή παίρνει διέποντας τη ζωή μας από τη γέννηση έως και τον θάνατο. Με τον ήρωα -ή εμένα- διαρκώς παρόντα και «κρεμάμενο», η κλίνη αναδεικνύεται σε σιωπηλό μάρτυρα και καταφύγιο στη διαδρομή σώματος, μνήμης και ονείρων. Δ. Κ.