«- Θα μιλήσω εγώ, είπε επιτακτικά.
Πάντα η γυναίκεια φύση σε οριακές στιγμές καθορίζει γεγονότα και ζωές. Στα θέματα μεταξύ δύο άντρων τη χρυσή τομή τη χαράζει πάντα η γυναίκα. Ο Στέργιος κάτι έψαχνε, τάχατες, με το βλέμμα του και τα δάχτυλά του ανάμεσα στους κόμπους της χοντρής ύφανσης του τραπεζομάντιλου. Ο αέρας άλλαξε στον χώρο.
Η αποφασιστικότητα της Έλλης, η κατάρρευση του Στέργιου και η αίσθηση του Βάιου ότι κάτι καθοριστικό θα ακούσει, τους έφερε πιο κοντά. Τότε, ως κεραυνός εν αιθρία, έπεσε βαρύς ο λόγος της.
- Βάιε, ο Στέργιος πιστεύει ότι το παιδί μας έχει πατέρα εσένα.»