Πίσω απ τα λιγοστά φώτα της Πρέβεζας, που αγναντεύαμε τα βράδια, απλωνόταν μια άγνωστη χώρα κι οι αποστάσεις φάνταζαν αλλιώς στα παιδικά μας μάτια.
Το βαπόρι περνούσε όλο τον χρόνο και, προφανώς, φαινόταν καλύτερα το καλοκαίρι αλλά τον χειμώνα, που νύχτωνε νωρίς και τρέμαμε τις σκιές των δέντρων, ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη μας να φύγουμε μακριά σε άλλους κόσμους, σε πολιτείες με πολλά φώτα, σαν αυτές που περιγράφαμε στις εκθέσεις που με φαντασία σκαρώναμε κι οι δάσκαλοι μας κοίταζαν συχνά με έκπληκτα μάτια.
Φτωχά παιδιά με τόση φαντασία! Σ ένα μικρό, ασήμαντο χωριό στους Τσουκαλάδες Λευκάδας.