"Τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ο ίδιος είχε φτάσει σε ένα τέλμα. Ζούσε μια ζωή αδιάφορη και επαναλαμβανόμενη χωρίς ουσία. Είχε παραιτηθεί από κάθε έννοια δημιουργικότητας κι έμπνευσης. Είχε απορροφηθεί από μια ζωή που είχε καταλήξει να μην είναι ζωή, κι ενώ μέσα βαθιά το γνώριζε, εντούτοις δεν θα είχε βρει ποτέ τη δύναμη να την αλλάξει. Οπότε, η ζωή πήρε την πρωτοβουλία για λογαριασμό του... Τι μεγάλο που ήταν το μυστήριο της ζωής! Κι αυτός θεατής και μύστης...".