Ο άνθρωπος πρέπει να φάει για να ζήσει, πρέπει να βάλει τον κόσμο μέσα στο κορμί του και να τον μετασχηματίσει σε άνθρωπο, σε σάρκα και σε αίμα. Πραγματικά ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει, και ολόκληρος ο κόσμος παρουσιάζεται μπροστά του σαν ένα τραπέζι από συμπόσιο. Η εικόνα του συμποσίου παραμένει σε ολόκληρη τη Βίβλο η κεντρική εικόνα της ζωής. Είναι η εικόνα της ζωής στην πρωταρχή της, στο τέλος της και στην πλήρωσή της: "...ίνα εσθίητε και πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη Βασιλεία μου".

Αποκλειστικός σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να απαντήσει στο ερώτημα: Για ποια ζωή μιλάμε, ποια ζωή κηρύχνομε, ανακηρύχνομε και αναγγέλομε όταν ως χριστιανοί ομολογούμε πως ο Χριστός θανατώθηκε για να ζήσει ο κόσμος;