Η έννοια της οικογένειας και του "ανήκειν" μοιάζει καθοριστική όπως και η ανάγκη να ανακαλύψει κανείς την καταγωγή και τις ρίζες του μέσα από τα γνωρίσματα μιας μεγάλης οικογένειας. Τέσσερεις γενεές που ξεκινούν από αυτήν που ρίχνει τις πρώτες ρίζες ανάμικτες με χώμα, αιώνιοι ομφάλιοι λώροι. Το σόι, το χωριό, η επαρχιακή πόλη. Οι τοπικές κοινωνίες, σφιχτές, αυστηρές, κακοζωισμένες, που δεν μιλάνε, που συγκαλύπτουν βιαστές της συνείδησης, κακοποιητές και γυναικοκτόνους, κάνοντας τον σταυρό τους.

Ανασκάφθηκαν τα πάντα αφού όλα υπήρξαν. Φωτίστηκαν και φανερώθηκαν -ίσως όχι όλα- μυστικά, κρυφά, κουκουλωμένα ή σκοτεινά. Καταγράφηκαν μυθιστορηματικά ιστορίες συνηθισμένες και άλλες απίστευτες. Η μυθοπλασία επιχείρησε μόνον να γεμίσει διακριτικά τις σιωπές που άφησε πίσω της η ιστορία και ταυτόχρονα να "συνομιλήσει" μαζί της. Στον τόπο μας, η ιστορία στο σύνολό της γράφονταν πάντα από άνδρες, για τους άνδρες. Η ιστορία των γυναικών αποσιωπάται παρότι είναι ο μεγαλύτερος, ο πιο αποφασισμένος, ο πιο θαρραλέος υπερασπιστής της ζωής, ο ίδιος ο φορέας της. Γυναίκες ενίοτε ράθυμες, βαριεστημένες, παρατημένες και στερημένες υπάρχουν για να ζουν κάπως και κάποιες άλλες ασίγαστες, υπερκινητικές και ακούραστες. Οι πράξεις και η προσωπικότητά τους με οδηγούν να ανακαλύπτω τρομακτικές διαφορές αλλά και ενδιαφέρουσες ομοιότητες μέσα στην οικογένεια. Ο δεσμός αίματος όμως δεν σημαίνει απαραίτητα οικογένεια. Η οικογένεια είναι αυτός που σε ψάχνει, που σε καλεί, που σε νοιάζεται, που σε στηρίζει!