Πιάσανε τον Νώλη. Τρεις λέξεις που κέντησαν ένα κατακόκκινο λουλουδάκι στην ολόλευκη ψυχή ενός παιδιού. Σαν σταγόνα αίμα πάνω στο χιόνι.
Μνήμες από τα παιδικά χρόνια στ Απεράθου και τα εφηβικά στο Παγκράτι. Εφηβικοί έρωτες με το Αγόρι που γίνεται άντρας σε μια βραδιά, γάτες που κλέβουν, γάτες που μεθάνε κι εκδικούνται, δύο Ριζοσπάστες προς ανάγνωση, στερητικά σύνδρομα ακαπνίας, μελτέμια γαζίας στο φάρο, πληγωμένα γόνατα, διπλοί εσπερινοί, η αυλή κοινόβιο και τα αναδρομικά παράπονα στον ανοϊκό πατέρα.
Και μεταθέσεις στον χωροχρόνο;
Πώς γίνονται όλα τούτα;
Στιγμές και αφηγήματα, με καθημερινούς και μη, ανθρώπους, που ίπτανται αναζητώντας ευήκοα ώτα, διεκδικώντας τούτο και μόνο: να προσθέσουν λίγη συγκίνηση, να δημιουργήσουν μια υποψία χαμόγελου.
Να αναπολήσουμε παρέα τη νιότη μας που είναι τραγικά παρούσα. Εντός μας.