Η Τοπική Ιστορία της Θράκης, την περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, έχει εγγραφεί στη συλλογική μνήμη ως η περίοδος της βουλγαρικής κατοχής. Οι αφηγήσεις των ανθρώπων είναι γεμάτες με περιγραφές βίαιων εκδηλώσεων των βουλγαρικών αρχών. Η ανάγκη απόσεισης του μίσους που προκαλεί ο πόλεμος γέννησε την ιδέα του θέματος της παρούσας μελέτης. Ειδικότερα, η ανάγκη διαχείρισης των ατομικών και συλλογικών τραυματικών εμπειριών, καθώς η ατελέσφορη μνημόνευση αυτού εμφιλοχωρεί στις προσπάθειες καλλιέργειας σχέσεων εμπιστοσύνης και συνεργασίας, οδήγησε στην προσπάθεια προσέγγισης και ερμηνείας της ιστορικής αυτής περιόδου της Θράκης. Επιλέχθηκε να δοθεί έμφαση στους τομείς της εκπαίδευσης και του πολιτισμού και μάλιστα στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν σε καιρό πολέμου, γιατί είναι καθοριστικοί παράγοντες για την καλλιέργεια και την εδραίωση των εθνικών ταυτοτήτων.