Ο γράφων καταθέτει όσα η Αγία Γραφή και οι θεοφόροι Πατέρες μάς διδάσκουν για το επουράνιο υπούργημα της ιερωσύνης. Η ιερωσύνη είναι υπεργήινο λειτούργημα, μιας και ανυψώνει τον άνθρωπο στη χορεία των αγίων, είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Η ιερωσύνη είναι παρούσα στη ζωή των ανθρώπων, για να μπορέσει να δείξει στον άνθρωπο της κάθε εποχής τον τρόπο να χαίρεται τον Θεό.

Ο ιερέας σήμερα αποτελεί, ή πρέπει να αποτελεί, ένα ηθικό πρότυπο για την κοινωνία μας. Ο ιερέας είναι ο άνθρωπος που δανείζει τα χέρια του για να γίνουν χέρια Χριστού, δανείζει τα μάτια του για να γίνουν μάτια Χριστού, δανείζει το στόμα του για να γίνει στόμα Χριστού, χαρίζει την ύπαρξή τους για να γίνει στόμα Χριστού, χαρίζει την ύπαρξή του για να γίνει όλη Χριστός. Έστω κι ένας ιερέας να μείνει στη γη, αυτό θα είναι απόδειξη ότι ο Χριστός δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Ο ιερέας είναι όπως ο Κύριος: "χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας των αιώνων".