Το έργο του Πωλ Ρικαίρ (1913-2005) είναι ολόκληρη ήπειρος. Ασχολήθηκε με τα πάντα και αποτελεί πηγή σκέψης για τα πάντα και τους πάντες. Τίποτε δεν έμεινε έξω από το πεδίο του ενδιαφέροντος και της προσοχής του. Κεντρική πάντως θέση στο φιλοσοφικό εγχείρημά του κατέχει ασφαλώς η συνομιλία φιλοσοφίας και Βίβλου. Ο Ρικαίρ προσέρχεται στη μελέτη της Βίβλου ως φιλόσοφος (όχι ως θεολόγος), αντιμετωπίζει τη Βίβλο ως σκέψη, αλλά μια σκέψη εκτός φιλοσοφίας, εκτός Ελλάδος. Αντίθετα με πολλούς άλλους σύγχρονους φιλοσόφους, ο Ρικαίρ όχι μόνο αναγνωρίζει την ύπαρξη και τη σημασία της βιβλικής σκέψης, αλλά θεωρεί επιπλέον ότι είναι μια σκέψη που η φιλοσοφία τη χρειάζεται. Η Βίβλος ως μη φιλοσοφική σκέψη, ίσως μάλιστα και αντιφιλοσοφική, θέτει υπό δοκιμασία την καθαυτό φιλοσοφική σκέψη, την ελληνική, αποτελεί πρόκληση για αυτήν, μια πρόκληση που η φιλοσοφία, πιστεύει ο Ρικαίρ, πρέπει να την αναλάβει. Αυτό που επιθυμούν και επιδιώκουν, με τις ισχνές δυνάμεις τους, οι «Συναντήσεις» του ’ρτου Ζωής, ο Ρικαίρ το έχει πραγματώσει με δύναμη μέσα στο ίδιο το έργο του. Το έργο αυτό επομένως είναι για τον Αρτο Ζωής και τους φίλους του απαράκαμπτο, σταθερή πηγή έμπνευσης και κουράγιου.