ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Στον Παρμενίδη του Πλάτωνα, διατυπώνεται από τον Σωκράτη αυτή η αρχή, την οποία εάν κατανοήσουμε και βιώσουμε, έχουμε επιτελέσει την ολοκλήρωση της πορείας μας στον κόσμο αυτόν. Μεγαλώνουμε σε κοινωνίες που μάς διαμορφώνουν προβάλλοντας το Εγώ και την χωριστικότητα, έτσι από μικροί εθιζόμαστε στον διαχωρισμό Εμείς και οι Αλλοι. Το Εγώ πάντα θέτει κάτι απέναντι του, δηλαδή τοποθετείται σε αντίθεση με ένα άλλο "Εγώ". Κατά συνέπεια, το Ένα ξεκινάει για όλους μας εκεί που τελειώνει το Εγώ. Για την ακρίβεια μάλιστα, ξεκινάει όταν επιστρέφουμε στο Ένα, από το οποίο ως Εγώ, βιώνουμε τον εαυτό μας ως κάτι ξεχωριστό, ζώντας σε μια ψευδαίσθηση. Το Ένα είναι για εμάς η πηγή: από εκεί προέρχονται τα όντα. Πώς λοιπόν επιστρέφουμε σε αυτό το Ένα, Όλες οι δικές μας ιδέες και οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση αποδεικνύονται λανθασμένες. Γιατί, πώς μπορούμε να επιστρέψουμε σε κάτι από το οποίο δεν είμαστε ποτέ χωρισμένοι;