ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η πληροφορία / επικοινωνία είναι ακριβώς το σύστημα ελέγχου. Εισερχόμαστε σε μια κοινωνία που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε κοινωνία του ελέγχου. Ήδη έχει γίνει η μετάβαση από την «κοινωνία της κυριαρχίας» στην «πειθαρχική κοινωνία», και τώρα στην «κοινωνία του ελέγχου». Είναι σαφές ότι από την πειθαρχική κοινωνία θα μείνουν για πολλά χρόνια αρκετά στοιχεία, όμως εμείς γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε ήδη σε μια κοινωνία άλλου τύπου. Εκείνοι που φροντίζουν για το «καλό μας» δεν θα έχουν ανάγκη τα «κέντρα εγκλεισμού». Ένας έλεγχος δεν είναι μια πειθαρχία. Η κοινωνία μπορεί να στριφογυρίζει ατελείωτα και «ελεύθερα» χωρίς καθόλου να εγκλείεται και, ταυτοχρόνως, να ελέγχεται πλήρως. Και ποια σχέση θα υπάρχει μεταξύ του αγώνα των ανθρώπων και του πολιτικού έργου; Η πιο στενή, η πιο μυστηριώδης σχέση. Ακριβώς εκείνη που υπονοείται από το «Ξέρετε, ο λαός απουσιάζει». Ο λαός απουσιάζει, αλλά ταυτοχρόνως δεν απουσιάζει εντελώς. «Ο λαός απουσιάζει» σημαίνει ότι εκείνη η θεμελιώδης συγγένεια μεταξύ του πολιτικού έργου και ενός λαού που δεν υπάρχει ακόμα δεν είναι ούτε θα είναι ποτέ ξεκάθαρη. Δεν υπάρχει πολιτικό έργο που να απευθύνεται σε έναν λαό που δεν υπάρχει ακόμη.