"Η ρομαντική κληρονομιά δεν μπορεί να απορριφθεί κατά κανέναν τρόπο. Ο ρομαντισμός βασίζεται σε μια παθιασμένη (αν και στρεβλή) διαμαρτυρία κατά του καπιταλισμού, κατά του "εχθρικού αιώνα προς την ποίηση και την τέχνη", εναντίον ενός συστήματος εχθρικού προς τις καλύτερες εκδηλώσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας, ένα σύστημα του οποίου η εξάλειψη είναι το νικηφόρα επιλύσιμο καθήκον μας. Ο ρομαντισμός επιβεβαίωσε την ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά υπό συνθήκες που απέκλειαν από την δυνατότητα της αληθινής πραγματώσεώς της. Επαναστατώντας εναντίον της υφισταμένης αστικής πραγματικότητας μπορούσε να της αντιτάξει μόνο μία υποκειμενική αστική συνείδηση".

"Ο ρομαντισμός ήταν μία τεράστια εκδήλωση δημιουργικής ενέργειας που κατευθυνόταν στην τέχνη. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες του ρομαντισμού εμπλούτισαν σε μεγάλο βαθμό τα εκφραστικά μέσα της καλλιτεχνικής λογοτεχνίας. Έκαναν ιδιαίτερα πολλά για τους στίχους, επιδοκιμάζοντας και εμβαθύνοντας την υφολογική επανάσταση που ξεκίνησε ο Γκαίτε. Η κριτική αφομοίωση των επιτευγμάτων του ρομαντισμού είναι αναπόσπαστο μέρος του γενικού αγώνα για την λογοτεχνική κληρονομιά".