ΗΘΟΠΟΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Μια επιλεκτική συναγωγή μελετών και άρθρων - με ανανεωμένο μοντάζ (προσθαφαιρέσεις, συμπληρώσεις και προσθήκες, επικαιροποιήσεις και ανασυνθέσεις) αλλά και ένα σταθερό ερώτημα στο κέντρο των προσεγγίσεων: πώς επιτελείται η διαπεραίωση και ποιες σημασίες αποκτά το "ανάμεσα" και το "ενδιάμεσο"; Ανάμεσα στη σκηνή και την οθόνη, στον ηθοποιό στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ανάμεσα στο κείμενο και τον ηθοποιό, ανάμεσα στο πρόσωπο και τον ρόλο, στο φύλο και τον ρόλο, στη γυναικεία και ανδρική ταυτότητα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ανάμεσα στο "θέατρο βιοπορισμού" και στο "θέατρο προβληματισμού", στα ιδιώματα των καλλιτεχνών και τα συστήματα οργάνωσης των θιάσων, στους πρωταγωνιστές και τους ηθοποιούς των υποστηρικτικών ρόλων, στο σταρ σίστεμ και τον βεντετισμό, ανάμεσα στον αρχαίο μύθο και την επικαιροποίησή του, στη λογοτεχνία και τη σκηνή, στο θεατρικό έργο και τη σκηνική πράξη. Με έντονη την έγνοια για την τεκμηρίωση: πρωτογενείς πηγές, παραστασιογραφίες και φιλμογραφίες συμπληρώνουν τα συμπεράσματα και γίνονται παρακαταθήκη και πρόκληση για μελλοντικές προσεγγίσεις.

Μελέτες εστιασμένες σε καλλιτέχνες όπως ο Κάρολος Κουν, ο Σωτήρης Πατατζής, ο Αλέξης Δαμιανός, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, η Λούλα Αναγνωστάκη, ο Πατρίς Σερό, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Τζένη Καρέζη, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Κώστας Βουτσάς, η Ελένη Χαλκούση.

Ίχνη κινηματογραφικά από τις εμπειρίες στον χώρο της εκπαίδευσης και του στρατού, την κινηματογραφική ανατρεπτικότητα του "παρισινού Μάη", τις αναπαραστάσεις του μεταναστευτικού και την αρρενωπότητα, το έθνος και το φύλο, οι αναπαραστάσεις της ελληνικότητας και οι καταγραφές της ερωτικής διαφοράς, φιλμικά είδη και αισθητικοί όροι (καμπ και ειρωνεία) σε διασταυρώσεις με την αρρενωπότητα, τη θηλυκότητα και τις υπερβάσεις των διπόλων.

Δραματικά κείμενα, παραστάσεις και ταινίες διαφορετικού ύφους που καθόρισαν τις εποχές (τους) και ανανέωσαν τον τρόπο θεώρησης ειδών, θεσμών και προσώπων, μερικά από εκείνα τα οποία έμαθαν το κοινό να βλέπει τον κόσμο αλλιώς.