Στο βαθιά επηρεασμένο από το θέατρο του παραλόγου έργο αυτό, τα μέλη μιας οικογένειας προσφύγων κάπου στα Βαλκάνια, επιστρέφουν στην πατρίδα τους, η οποία χωρίς να κατονομάζεται θυμίζει την πρώην Γιουγκοσλαβία, με σκοπό να ξαναρχίσουν τη ζωή τους και να συμφιλιωθούν με το παρελθόν. Καθώς ασχολούνται εμμονικά με την αναζήτηση των οστών του νεκρού τους γιου, μέσα σε ένα πλήθος ανθρώπινων σκελετών που περιβάλλουν την πόλη, παρακολουθούμε εικόνες όπου οι ζωντανοί μπλέκονται με τους νεκρούς και την ανάμνηση αυτών, σε ένα υπερρεαλιστικό και ταυτόχρονα δυστοπικό μεταπολεμικό περιβάλλον.