Γυνή «ου γαρ μη απώσηται» την άνω ροή.

Γυναίκα, δεν μπορείς ν’ απορρίψεις τον άντρα.

Τόσες ματαιώσεις από τους άντρες δίπλα μου. Από έναν πατέρα, έναν σύζυγο, έναν εραστή. Τους αγαπημένους άντρες.

Κι όμως η αρσενική φιγούρα παρέμεινε άθικτη μέσα μου. Ίσως βοήθησε και ο μηχανισμός εξιδανίκευσης, που, αν και παθολογικός, εδώ λειτούργησε θετικά.

Όπως ακριβώς συνέβη και με τη γονεϊκή φιγούρα. Δεν απαξίωσα τον γονιό, τον διαχώρισα από το ανθρώπινο πλάσμα που πήρε τον ρόλο.

Κι έτσι, σε αυτή την πορεία, συνάντησα κι έναν ΕΡΩΤΑ, που, αν και τον θεώρησα σπουδαίο, ήταν ΔΙΕΞΟΔΟΣ, έναν άντρα που, αν και τον θωρούσα ΨΗΛΟ, μ’ έκπληξη ανακάλυψα έναν ΝΑΝΟ και τις λέξεις που τις κατανοούσα μονοσήμαντα, η ΠΟΙΗΣΗ με μύησε στην αλήθεια τους!

Μέσα σ’ όλα αυτά, τα σκληρά, τα λάθη, τα παραπλανητικά, τα αποτυχημένα, εγώ κατασκεύαζα συνεχώς την τύχη μου, γιατί μην ξεχνάτε με λένε ΕΥΤΥΧΙΑ!