Η συλλογή αποτελεί απόδραση από τον αχανή βυθό του σκότους στο αέναο φως του ήλιου. Είναι κύημα καταπιεσμένης δημιουργίας που έσπασε τα δεσμά της πανδημίας αναζητώντας φτερούγες.
Η φαντασία πήρε τους δρόμους της αλητείας, ενώ η πέννα τής απόδρασης. Υπήρχε ανάγκη εκτόνωσης και οι στιγμές έπρεπε να επιζήσουν. Αναζητούσαν λίγο χρώμα, λίγη διάνθιση από θαλασσί, από έρωτα, από απιστία και προσευχή. Έπρεπε να ανθοφορήσουν ανάμεσα στα αποσιωπητικά τους.